Maandag 7 en dinsdag 8 oktober

8 oktober 2019 - Ngaramtoni, Tanzania

Maandag 7 oktober

Vanochtend ben ik om 7 uur opgestaan en heb ik snel ontbeten zodat we lopend naar school konden. In plaats van 7.20 zijn we om 7.45 vertrokken naar school. Paschazia liep met ons mee en we liepen door de wijk en door de bossen. Het valt mij op dat ze hier weinig gebruik maken van vuilnisbakken en alles op de grond gooien. Je ziet dus overal plastic liggen en het ongedierte kruipt er tussendoor. Na een wandeling van 25 minuten kwamen we aan op het schooltje.

Onderweg naar school

Er waren wat leraren ziek dus we werden verdeeld over verschillende klassen. Samen met Lysanne ging ik naar de baby class. Op maandag staat de hele dag in het teken van wiskunde en de juffrouw maakte samen met de klas de oefeningen die op het bord stonden. Het was een oefening waar cirkels getekend waren en deze geteld moesten worden, nadat de cirkels geteld waren moesten ze het juiste cijfer opschrijven. Het is onbegrijpelijk dat kinderen tussen de 2,5 en 4 jaar dit soort oefeningen krijgen, terwijl in Nederland bij die leeftijd voornamelijk het spelen en sociaal contact aangaan centraal staat. Nadat de oefeningen van het bord waren gedaan, moesten Lysanne en ik de oefening in het schriftje gaan overschrijven.

Schrift met oefeningen

Nadat alle oefeningen in de schriftjes stonden, moest je individueel met een kind de oefening opnieuw gaan maken. Dit vergt erg veel tijd voor een juffrouw en hierbij merk je dat onze hulp zeer waardevol is en het allemaal een stukje sneller gaat. Sommige kinderen krijgen andere oefeningen die ze moeten doen, zoals getallen overschrijven of getallen aan elkaar verbinden (1 verbinden met 1, 2 verbinden met 2, etc.).

Kinderen uit baby class maken indivueel opdrachten

Baby class

Op het moment dat ik de docent vertelde dat ik klaar was met de oefeningen samen met de kinderen te doen, keek ze erg verbaasd. Ze kon niet geloven dat het zo snel was gegaan. Ik hielp de docent met het nakijken van de opdracht (wat eigenlijk niet nodig is, aangezien je de opdracht al samen met de kinderen maakt, maar dat zal vast een Tanzaniaanse logica zijn haha!) en daarna werd dezelfde som overgeschreven in het huiswerkschrift. In de tussentijd moesten de kinderen zichzelf vermaken. Wanneer het te druk in de klas werd, moesten ze hun oren vastpakken, hun mond dichtknijpen met hun vingers of met hun hoofd op de tafel gaan liggen. De kinderen kregen in de ochtend weer pourage (soort maïspap) en voor ons was het weer tijd voor thee. Sander had aangegeven dat we niet een bak suiker in de thee hoefde te hebben, maar blijkbaar begrepen ze dit niet helemaal goed, want de suiker was weer ontzettend zoet. We voegden wat water bij de thee en aten een witte boterham, wat maakte dat de thee iets minder zoet werd. Na het theemoment was het tijd om een planning te maken met Charles, zijn assistente en de hoofdleraar. Er werd aan ons gevraagd wat onze bevindingen waren en waarvan wij denken dat we iets kunnen bijdrage. Ik gaf aan dat ik kan helpen met wiskundeles en creatief bezig kan zijn. Ook Lysanne en Sander gaven aan wat zij mogelijk kunnen betekenen en vanuit daar werd een planning gemaakt voor komende week. Daarnaast werd een planning gemaakt voor de dingen die we hier willen doen na schooltijd en in het weekend. De woensdag zal in het teken staan van helpen bouwen aan de uitbreiding van de school, waar een deel van de sponsoring naartoe zal gaan. Nadat de planning was gemaakt zijn we gaan helpen met de voorbereidingen voor de lunch en hebben we zelf geluncht. Voorbereidingen voor de lunch zijn het tellen van borden en lepels en deze naar de klassen brengen. De meeste kinderen eten hier met hun handen, behalve de kleinere kinderen. Wij krijgen andere lunch dan de leraren en kinderen en nadat we klaar waren en wat vlees hadden overgelaten (lees stukjes bot en pees), werden we bijna aangevallen door een aantal leraren omdat ze dat super lekker vinden. Ik kan niet begrijpen hoe ze dat vlees hebben kunnen doorkauwen, maar zij waren er in ieder geval erg blij mee! Na de lunch ben ik terug naar baby class gegaan en hebben we daar nog wat ondersteuning geboden met het sorteren van toetsen van de kinderen. Een kindje liet zijn map op de grond vallen, dus ik hielp hem met de spulletjes te pakken, maar ik werd gewoon niet goed van de aromageur die daar hing. De meeste kinderen zijn zindelijk, maar een aantal zijn dat niet en plassen en poepen in hun broek zonder dat ze iets van een luier hebben. Je kan voorstellen wat voor een geur er om sommige kinderen hangt. Ook op de toiletten hangt een geur waar je akelig van wordt. Het is voor mij dan ook telkens een uitdaging om naar het toilet te gaan, omdat ik écht over mijn nek ga van de geur die er hangt. Vanaf 2 uur hebben de kinderen eigenlijk niet echt iets meer gedaan in de klas. Wanneer ik vraag of ik iets kan betekenen voor de juf of ondersteuning kan bieden, zijn het vaak kleine dingen waar ik zo klaar mee ben. Je merkt aan de kinderen dat het een lange schooldag voor ze is en er veel kinderen in slaap vallen na de lunch. Net voordat de school uit is worden er verschillende liedjes gezongen en gedanst. Daarnaast kwam er een meisje van class 3 langs die de kinderen ging bezig houden met liedjes en tellen. Ze wil later graag zelf juffrouw worden en kan dat op deze manier goed oefenen. In de tussentijd zit de docent haar volgende dag voor te bereiden. En dan is de school uit!

Met kinderen uit de baby class

Met kinderen uit de baby class

De kinderen lopen naar de juiste bus die hun thuis brengt of worden opgehaald op de motor. Wij zouden om 16.15 gaan wandelen naar een erg mooi uitzicht met de assistent van Charles, genaamd Irene. Onderhand is mij wel duidelijk dat 16.15 geen 16.15 is en om 17.00 vertrokken we met Charles en Irene naar het uitzicht. Het is niet heel ver lopen werd ons verteld. Ongeveer een uur later arriveerde we op de plek aan. De weg ernaartoe was super mooi. We liepen door verschillende wijken, natuur en we hadden onze eigen gids (Charles) die ons allerlei dingen vertelde over de omgeving.

Wijkje onderweg

Kraampje onderweg naar uitzichtpunt

Eindelijk kwamen we bij het uitzicht aan (na het beklimmen van behoorlijke berg) en het was super mooi. We waren dicht bij Mount Meru en konden heel ver weg kijken richting andere bergen en wijken. Er waren geiten en schapen en een aantal kinderen en volwassenen. De rust die daar heerst is erg fijn, wat mensen gebruiken om boeken te lezen of tot zichzelf te komen. Nadat we foto’s hadden gemaakt en de prachtige zonsondergang hadden gezien, liepen we weer terug naar school.

Mount Meru

Uitzichtpunt

Uitzicht punt

Mount Meru

Het was echt pikdonker en zoals ik eerder zei rijden de auto’s en motoren hier als gekken. In het donker rijden ze vaak zonder licht en wordt je bijna aangereden, omdat ze niet van hun lijn afwijken. Ondanks dat je een zaklamp aandoet, wordt je nog steeds bijna omver gereden. Op school werd er iemand geregeld die met ons naar huis zou lopen en eindelijk thuis aangekomen stonden er pannenkoeken voor ons klaar. Ik was helemaal klaar met de dag en gesloopt. Na het eten heb ik mij klaar gemaakt voor de dag en mijn bedje opgezocht. Lala salama.

Dinsdag 8 oktober

Het plan was om deze ochtend met de schoolbus naar school te gaan, maar in de nacht ben ik ziek geworden. Toen mijn wekker afging voelde ik mij zo beroerd dat ik de keuze heb gemaakt om niet naar school te gaan. Ik ben in slaap gevallen en werd later wakker gemaakt door Paschazia met de vraag of alles goed ging en waar ik last van had. Ze bracht me later wat mokken met gekookt water, wat goed zou zijn voor de darmen. Als lunch kreeg ik soep van aardappelen (wat wij gewoon hutspot noemen) en na de lunch heb ik weer geslapen tot ongeveer 5 uur. Mijn lichaam is helemaal ontregeld en doet ontzettend pijn. De lunch was ook niet heel licht verteerbaar, wat zorgt dat ik nog meer buikpijn heb en krijg. Ze zijn hier echt ontzettend lief voor me en komen meerdere keren vragen hoe het me gaat. Als ik me thuis niet lekker voel, pak ik een warm bad of een lekker warme douche, maar helaas is dat hier niet mogelijk op die manier. Voor nu kruip ik weer lekker mijn bed in en hoop ik mijzelf morgen een stuk beter te voelen. Lala salama.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

10 Reacties

  1. Jolande Jongbloets:
    8 oktober 2019
    Beterschap Amber, wat een mooie beschrijvingen van je verhalen!
  2. Oma:
    8 oktober 2019
    Wat ben ik jaloers op jou zou dat ook wel mee maken way een ervaring goede keus .
  3. Angeliek Jongbloets:
    8 oktober 2019
    Beterschap lieve Amber. Doe het rustig aan en luister naar je lichaam 💋💋
  4. Edith van Noije:
    8 oktober 2019
    Heel veel beterschap, Amber! Hopelijk knap je snel op, maar nu eerst goed voor jezelf zorgen. Liefs x
  5. Amber:
    11 oktober 2019
    Dankjewel! Gelukkig gaat het weer een stuk beter met me. Ze zorgen hier ontzettend goed voor me en ze zijn super lief voor me. X
  6. Manon:
    8 oktober 2019
    Weer een mooie beschrijving van wat je allemaal meegemaakt hebt, Amber. Nu lekker je rust nemen en goed voor jezelf zorgen. Beterschap😘
  7. Ton van den Dungen:
    9 oktober 2019
    Hoi Amber allereerst heel veel beterschap en hoop dat je snel weer oké bent. Verder kan ik alleen maar zeggen hoe geweldig stoer ik het vind dat je deze keuze gemaakt hebt en je daar nu al weer even zit. Alles wat je daar mee maakt heeft een reden en zal je naar ik hoop helpen je doel te bereiken. Heel heel veel sterkte/plezier van Truus en mij. Groetjes en hou je taai!!
  8. Amber:
    11 oktober 2019
    Dankjewel Ton en Truus, wat een lief berichtje van jullie!
  9. Johan:
    10 oktober 2019
    Mooie avonturen Amber, behalve dat de kinderen geen luiers dragen dan 😉. Ook leuke foto's van de omgeving. Veel succes en snel herstellen zodat we nog meer moois te horen/zien krijgen. Beterschap!!
  10. Amber:
    11 oktober 2019
    Dankjewel Johan! Haha ja dat is echt wel een groot minpunt, die geur.. Bah bah.