Eerste weekend Tanzania

Zaterdag 5 oktober

Mijn dag begon voor het weekend erg vroeg. Om kwart voor 9 zat ik aan het ontbijt met de verwachting dat we rond 9 uur zouden vertrekken naar een bruiloft van een vriend Charles. Om half 10 meldde Charles ons dat hij eerst verschillende mensen moest ophalen en brengen naar de bruiloft en hij dan zou bekijken of het mogelijk was dat wij kwamen. We wachtten en wachtten. Deden een potje Yahtzee en wachtten weer, totdat we om 14 uur hoorde dat het niet ging lukken. Erg jammer, want wat zou het bijzonder zijn om zoiets moois mee te maken! We zouden door zijn dochter Paschazia naar de stad worden gebracht. We zeiden haar dat we klaar waren om te gaan en hoe laat we konden gaan, waarop ze zei dat we om 14.50 zouden vertrekken. We zouden met het openbare vervoer gaan: de dalla dalla. Om 15.30 liepen we eindelijk naar de opstap plaats van de dalla dalla. Deze is zo’n 20 minuten lopen van huis. Je wordt op random plaatsen aan de weg opgehaald. Waar je normaliter amper hoeft te wachten op een dalla dalla, werden we nu door geen enkele meegenomen. Dit kwam omdat de dalla dalla normaal het centrum van Arusha als eindbestemming heeft, maar er nu in een stadje verderop een speech was van een pastor. Een dalla dalla is als een soort van busje die iedereen in Tanzania kan kopen en ermee mensen kan vervoeren. 

We hebben ongeveer een half uur gewacht en konden met de dalla dalla. Paschazia vertelde ons dat de dalla dalla zo’n 400 Tanzaniaanse Shilling kost en de taxi 25000 Tanzaniaanse Shilling. Dit maakt dat de dalla dalla altijd overvol zijn en het niet gek is als er mensen uit de dalla dalla hangen. (Je moet je even realiseren dat 400 Tanzaniaanse Shilling 16 cent voor ons is). We stapten de dalla dalla in en konden rustig zitten. Ik weet niet of ik al verteld had dat ze hier links rijden, of beter gezegd, de weg waar ze horen te rijden is de linker weghelft, maar er wordt ook veel gebruik gemaakt van de rechter weghelft. Ze rijden ontzettend hard, halen in waar het bijna onmogelijk is om in te halen en gaan terug naar de linker weghelft als ze bijna de tegenligger aantikken. Ik heb een aantal schietgebedjes in de auto gedaan en ik was telkens erg blij als we stopten om mensen in te laten stappen. Waarbij ik mijn ogen uitkeek in de schoolbus en dus al enigszins was voorbereid op proppen in de bus, was dit toch weer boven mijn verwachtingen. Mensen kropen bij elkaar op schoot, hingen met hun hoofd of lichaam uit de dalla dalla, de dalla dalla reed met de deur open en de snelheid werd niet eens aangepast. We werden in de stad afgezet en zouden langs een winkeltje lopen en daarna door lopen naar een Masai markt. Het winkeltje bleek een kapper te zijn waar Paschazia haar ingevlochten haar op een andere manier wilde laten opsteken. Hier is de zondag een erg belangrijke dag, waarop iedereen op zijn allermooiste is aangekleed. De nagels en het haar moet er netjes en verzorgd uitzien en dat was te merken. Het was er zo ontzettend druk met mensen. Het zou één minuutje duren zei Paschazia, waarop ik reageerde: ‘Bedoel je een Nederlandse één minuut of een Tanzaniaanse?’ Hierop moest ze lachen waardoor ik al voorbereid was op iets langer dan een minuut…. Echter had ik nooit verwacht dat we daar DRIE uur hebben gewacht! In de tussentijd begon het super hard te regenen en onweren en stonden de straten blank. Geluk bij een ongeluk, door het lange wachten was het gestopt met hard regen en miezerde het een beetje. Op dit moment realiseerde ik mij waarom mensen hier truien dragen want jeetje, wat koelt het af door die regenbuien. Het plan om naar de Masai markt was dus ook van de baan en we liepen naar de opstapplaats van de dalla dalla. Omdat we zo lang hadden moeten wachten op Paschazia, werden we getrakteerd op een stukje maïs van de barbecue. Het is zo bizar dat al het fruit en alle groente hier een hele andere smaak hebben en het vaak beter proeft. We liepen op een menigte mensen af, wat mijn droom is want ik houd van menigte, die stonden te wachten op de dalla dalla. Paschazia bereidde ons voor op hoe het eraan toe gaat om in een dalla dalla te komen. Ze vertelde dat je goed moet letten op je toebehoren, omdat er zoveel geduwd en getrokken wordt, dat het goed mogelijk is dat er wat van je afgepakt of gejat wordt. Omdat er zoveel mensen stonden te wachten, wilde we naar een ander stukje lopen, totdat er een dalla dalla aan kwam rijden die naar Ngaramtoni ging (de plaats waar mijn second home is). We renden achter de dalla dalla aan en probeerde in te stappen. Probeerde ja, want vanuit allerlei kanten kwamen mensen aangerend die aan mij trokken, zodat zij zelf erin konden. Toch was het redelijk goed gelukt en hadden we plekken achterin de dalla dalla. Ik denk dat er zo’n 12 mensen in de dalla dalla passen, maar met wat proppen en duwen, in en op elkaar zitten, heb je er makkelijk 20 in (is denk ik de denkwijze van de Tanzanianen, zoals papa zou zeggen: een niet getoetste aanname). Het was erg druk op de weg, maar dat leek deze chauffeur niet uit te maken. De heenrit was vergeleken met deze rit een pretje! De manier hoe hij reed leek alsof we in een achtervolging zaten... Van links naar rechts en weer snel naar links, toeteren en vooral niet je rempedaal indrukken!! Na een spannende rit zijn we uitgestapt en hebben we weer 20 minuten teruggelopen naar mijn second home. Tijdens het lopen werden we getrakteerd op een heerlijke Tanzaniaanse kauwgom (lees: iets om op te bijten waar binnen 2 seconde de smaak vanaf is en super hard is). Bij thuiskomst konden we gelijk aanschuiven en aten we bananenpannenkoeken. In het weekend zijn hier zes kinderen van de borderschool, die genieten van wat extra aandacht. Elke week zijn dat verschillende kinderen, zodat ze wat afwisseling krijgen in de weekenden en gebruik kunnen maken van de televisie en stereo. Na het eten heb ik een heerlijke Tanzaniaanse douche genomen. Ik had wat extra water om te gebruiken als douche, doordat alleen Lysanne en ik hoefde te douchen. Nooit had ik verwacht dat ik zo dankbaar kon zijn voor een beetje extra water. Ik heb echt een heerlijke douche gehad! Daarna ben ik naar bed gegaan. Morgen gaan we in de ochtend naar de kerk met het gezin. We gaan om 9 uur vertrekken, dus moeten beetje op tijd opstaan, aangezien we op chique moeten.

Zondag 6 oktober

Jeetje, wat was dit me een nacht. Ik wist dat Tanzanianen luidruchtig zijn en wakker zijn als het licht is, maar dat besef kwam nu wel echt toen alle kinderen hier vroeg wakker waren en er in het huisje verderop erg hard muziek werd afgespeeld en luid werd gezongen. Mijn nacht was dus verschrikkelijk en dat is precies hoe ik mij voel. Op deze blog zal ik jullie veel willen meenemen in mijn avontuur hier, maar daar horen natuurlijk ook mijn slechte dagen bij. Ik heb niet het idee dat ik erg veel last heb van het verschil in de cultuur of het leven wat back to basic is (al zou dit onbewust heel goed mee kunnen spelen). De drukte in mijn hoofd, de vermoeidheid, pijn in mijn lichaam, somberheid en het gebrek aan energie maken het lastig om in te zien en te voelen dat ik dankbaar moet zijn om hier te mogen zijn. Ik merk in gesprekken met Lysanne en Sander dat ook zei tegen dingen aan lopen en het is ook echt niet dat ik dat nooit verwacht had, maar ik voel me écht ellendig. Vandaag gaan we naar de kerk en hoop ik bewust mee te kunnen maken hoe dat hier eraan toe gaat. Misschien fleurt de muziek, het dansen en samenzijn met mensen mij wel een beetje op. We vertrokken om 10 uur naar de kerk. Door de heftige regen van gisteren, waren de wegen onbegaanbaar om te rijden.

We hebben eerst een stuk moeten lopen met het gezin, waarna we later opgehaald werden door Charles. Onderweg moesten we nog langs de supermarkt om taart te halen en we hebben later nog een keer gestopt (wat de reden hiervoor was, weet ik niet). We kwamen om 11 uur aan in de kerk en de dienst was al begonnen.

Lysanne, Sander en ik kregen een plekje aangewezen in de kerk en later kwam Paschazia bij ons zitten. Anna en Wade hadden een plek vooraan in de kerk, Joel nam plaats achter de drumstel en Charles zat op een aparte luxe bank, dit is omdat hij assistent pastoor is. Ondanks dat wij niks van de dienst konden verstaan, aangezien het in Swahili was, was het erg indrukwekkend en bijzonder om mee te maken. De sprekers praten hier niet met een normale volume, maar schreeuwen letterlijk door de hele kerk heen. De essentie van wat ze zeggen komt neer op: ‘Niet opgeven, je moet blijven doorgaan. Ondanks dat het leven minimalistisch en zwaar is, wij zijn er voor elkaar.’ Veel mensen waren aan het huilen en bidden. Er zit zoveel passie en liefde achter. Ze proberen elkaar op deze manier positief te houden en een eenheid te vormen. Naast dat er speeches gegeven werden, was er ook veel ruimte voor dans en muziek. Paschazia, Joel en Anna zingen in het koor en daarnaast drumt Joel ook nog tijdens de kerkdienst. Er was iemand uit de kerk getrouwd en de bruid was geen lid van de kerk, dus die werd geïntroduceerd aan de kerk en de bruiloft werd nog eens dunnetjes over gedaan. Er werd nog meer gedanst en gezongen. Mannen voor de mannen en vrouwen voor de vrouwen. Het was overweldigend om te zien en het verhaal van het bruidspaar was super mooi. Ze hebben veel tegenslagen gehad, doordat er bepaalde tradities zijn waaraan gehouden dient te worden (zoals de goedkeuring van ouders en een bruidsschat). Echter was hun liefde zo sterk, dat ze uiteindelijk toch getrouwd zijn. De bruid en bruidegom gaven nog een speech, werden toegesproken door Charles en de vrouw van de pastoor en daarna was er tijd voor taart en frisdrank. Wij als vrijwilligers werden naar voren geroepen om op een speciale manier de taart te proeven. De bruid had een stukje taart op een prikkertje en deed deze in mijn mond. Ik was in de veronderstelling dat iedereen dit kreeg, maar alleen de pastoor, vrouw van de pastoor, Charles en wij mochten deelnemen aan deze traditie. Nadat de taart en de frisdrank op was, werd de kerkdienst beëindigd en zijn we terug naar huis gereden. Thuis stond onze lunch al voor ons klaar, Tanzaniaanse hutspot, en hadden we wat tijd voor onszelf. Zoals ik eerder schreef was de start van de dag erg slecht en gedurende de dag is dit alsmaar slechter geworden. Ik heb zelfs gekeken naar de mogelijkheden om mijn ticket om te boeken, maar heb contact gehad met de organisatie waarmee ik heb geboekt en zij zijn met Charles in gesprek gegaan om meer rustmomenten in te plannen. Het plan is om halve dagen te gaan werken en dit te bekijken aan de hand van de planning die morgen gemaakt zal worden. Ik was bang voor Charles zijn reactie, maar hij was ontzettend lief. Hij kwam naar mijn kamer, gaf mij een dikke knuffel en hield mijn hand vast. Het was erg fijn om deze reactie van hem te ontvangen. Morgen gaan we een planning maken voor de dagen op school, wat we kunnen en willen doen en daarnaast een planning voor bezichtigingen. Lala salama.