zaterdag 12, zondag 13 en maandag 14 oktober

15 oktober 2019 - Ngaramtoni, Tanzania

Zaterdag 12 oktober

Door de weeks kijk ik altijd zo enorm uit naar het weekend, omdat we hier enigszins kunnen uitslapen. Echter zat er dat vandaag helaas niet helemaal in, aangezien we om 8 uur zouden vertrekken naar een van de natuurlijke wonderen in Tanzania. Om half 8 ging de wekker en na het ontbijt vertrokken we, later dan gepland (want ja pole pole), naar Maji Moto. Ondertussen ben ik erg gewend aan het feit dat acht uur wegrijden hier niet acht uur wegrijden betekent, wat ervoor zorgt dat ik zelf ook wat meer pole pole denk! Nanjaro was voor deze dag onze chauffeur. Mij is duidelijk geworden dat deze man echt een alleskunner is. Op het schooltje doet hij allerlei soorten taken en biedt hulp en ondersteuning waar deze nodig is. Het is een schat van een man en dat hij (gedwongen of niet) zijn zaterdag opoffert om met ons mee te gaan, vind ik echt bewonderingswaardig. We haalden teacher Irene op die deze dag met ons mee ging en vertrokken naar Maji Moto. Ons werd verteld dat het 1,5 uur rijden was, dus we waren voorbereid op een lange trip. We reden eerst richting Arusha en daarna door allerlei anderen plaatsjes, waar ik mijn ogen uitkeek. De kleinere zandwegen zijn slecht begaanbaar, doordat er veel regen is gevallen. Je rijdt met de auto door super grote plassen water heen, waarbij ik telkens mijn hart vasthoudt!

De wegen na veel regenval

Ik verwonder mij nog steeds (al moet ik zeggen dat het wel een stuk minder is) over de manier waarop hier gereden, lees geracet, wordt. De formule 1 is er niks bij! We kwamen door de meest kleine en armoedige dorpjes, waarbij mijn maag letterlijk omdraaide. Na wat tussenstops gehad te hebben, aangezien Irene op zoek ging naar ontbijt, kwamen we na zon 3,5 uur rijden aan bij Maji Moto. Het laatste uur reden we door een dor en droge omgeving en dan ineens kom je bij een soort groen stukje jungle met ontzettend helder water. Er stonden drie (!!!) andere auto’s. Waar je in Nederland zou denken dat het helemaal niks zou zijn, aangezien er maar drie auto’s staan, was hetgene wat ik dacht: heerlijk, even rust! We betaalde entree en liepen naar binnen. Wauw, wat een omgeving. Wat een rust. Wat een natuur. Wat een wonder. En wat bevrijdend om op slippers te lopen!

Maji MotoMaji MotoMaji Moto

We maakte wat foto’s en maakte ons klaar om het water te betreden. Het voelde haast sonde om het water in te gaan, want het water was zo helder en zo ontzettend mooi, maar toch had ik wel zin in een goede dag badderen. Maji Moto betekent in het Swahili heet water. Het water heeft ook een erg lekkere temperatuur en in het water zitten verschillende visjes die aan je lichaam zitten. In het begin was ik erg bezig met of er niet toevallig ergens een eng beest opduikt, maar op den duur kon ik gewoon in het moment zijn en dat voelde ontzettend goed! Via verschillende trappetjes (gemaakt van boomstammen) kan je het water in en uit, maar je kan ook via een soort liaan het water in springen. Ik heb het één keer gedaan, maar vond het zo ontzettend spannend, dat ik het maar gewoon bij zwemmen hield. De meeste Tanzanianen kunnen niet zwemmen, doordat ze nooit de financiële mogelijkheden daarvoor hadden. Zo ook Irene. We hebben haar ondersteund om het water in te gaan, terwijl zij in een band dreef. Nadat we de hele ochtend en een deel van de middag gezwommen hebben, hebben we lekker gelunched bij Maji Moto (kip van de bbq en wat was dat goed, voor 3 euro?!).

Maji MotoMaji MotoMaji Moto

Eigenlijk had Nanjaro om 4 uur een afspraak, maar dat had hij speciaal voor ons verzet zei hij. We vetrokken om half 4 weer terug naar Ngaramtoni. Op de terugweg hebben we er een stuk langer over gedaan, omdat we nog naar Arusha moesten om Joel (zoon van Charles) op te halen. Toen we thuis kwamen, konden we gelijk aanschuiven bij het avondeten en hebben we kennisgemaakt met Martijn. Martijn is een Nederlander die de organisatie Khaya heeft opgericht. Khaya is een vrijwilligersorganisatie in heel Afrika. Hij houdt contact met de verschillende vrijwilligersplekken en wilde graag ons verhaal horen. Morgenvroeg gaan we verder met hem in gesprek en kijken hoe we deze plek nog beter en verantwoordelijker kunnen maken. Voor nu duik ik lekker fris (voor het eerst in twee weken) mijn mandje in. Lala salama.

Zondag 13 oktober

Vandaag staat een super relaxte dag op de planning. De drie muzungu’s gaan op pad! We ontbeten samen met Martijn en gingen in gesprek over hoe we het hier ervaren hebben en waar we tegenaan liepen. Door het gesprek heeft Martijn een aantal actiepunten kunnen opschrijven, die aankomende dinsdag besproken gaan worden. Hij heeft ons uitgenodigd om hierbij aanwezig te zijn, zodat het voor alle partijen een nog betere tijd kan worden en hoe dat het beste benut kan worden. Het voelde ontzettend goed om de bevestiging te krijgen dat we goed op weg waren en toch al redelijk wat bereikt hadden. Door dinsdag aan te schuiven bij het overleg, kunnen we niet alleen voor het schooltje maar ook voor Charles en thuis van grote meerwaarde zijn. Nadat we de tijd hadden genomen voor het gesprekje, heb ik een koude (ja, écht koude) Tanzaniaanse douche genomen. Na het klaarmaken zijn de drie muzungu’s op pad gegaan. We liepen als echte inwoners van Tanzania naar het dalla dalla punt, gaven aan de chauffeur aan waar we heen moesten, stapten daar uit en vervolgde onze weg met de motor. Ik had mij nog voorgenomen om niet op pad te gaan met gevaarlijke voertuigen, maar om echt goed ondergedompeld te zijn in de Tanzaniaanse cultuur, moest ik natuurlijk ook dit proberen.

Oeter Oeter Oeter, in Tanzania op de scooter

Voor mij voelde het alsof we dit al jaren deden en ik voelde me hier erg welkom en geholpen door de Tanzanianen. We werden gewaarschuwd om goed op onze spullen te letten en we kregen via Charles te horen wat voor bedragen oké waren voor het vervoer en dat gaf ons zelfvertrouwen. Aangekomen in het africafe hebben we lekker wat gegeten, koud frisdrank gedronken (wat had ik hier behoefte aan na al dat lauwe water) en videocontact gehad met het thuisfront. In de middag hebben we een potje Yathzee gespeeld onder het genot van een stukje taart.

De drie muzungu's op pad

De drie muzungu's op pad

We hebben het er flink van genomen en dat voelde ontzettend goed. We vertrokken weer op tijd terug naar het dalla dalla punt om vanuit daar de dalla dalla naar Ngaramtoni te pakken, zodat we daar naar de markt konden. We zouden hier wat cadeautjes halen voor een jongen van school, aangezien we in de avond naar het feest van zijn communie mochten komen. We hadden Charles meerdere keren geprobeerd te bellen om te bespreken wat het plan voor het feest was, maar we kregen geen gehoor. Op eigen initiatief zijn we naar het schooltje gelopen. Hier stonden we eventjes te wachten, niet wetend wat te doen, waarop de moeder van de jongen ons zag staan en uitnodigde om naar hun tuin te komen. We werden ontzettend warm ontvangen en Paulo (de jongen van wie het feest was) was erg blij en dankbaar dat wij er waren. We kregen het beste bier uit Tanzania (hij smaakte heerlijk) en iedereen kwam een praatje met ons maken.

Het beste Tanzaniaanse biertje

Ze zijn zo nieuwsgierig naar je verhaal en willen zich allemaal aan ons voorstellen. Charles kwam uiteindelijk (50 minuten later na zijn berichtje dat hij eruit kwam, want ja pole pole he) aan op het feest. We aten mee op school (met onze handen, wat echt een enorme uitdaging was!) en ontvingen daar nog een stukje taart op Tanzaniaanse wijze. Na wat gezongen, gebeden en gedanst te hebben, gingen we naar huis met Charles. Thuis aangekomen nog even lekker met de kinderen tijd gehad en daarna mijn bedje opgezocht. Lala salama.

Maandag 14 oktober

We hebben vandaag nog een extra dag weekend, aangezien het Nyerere day is. Ze herinneren hier de eerste president van Tanzania. Er wordt niet zozeer iets gedaan of gevierd. Het is meer dat iedereen een extra vrije dag heeft! Charles had wel voor deze dag een haan gekocht, die ze vet zouden mesten en we in de avond zouden opeten. Het idee dat ik die haan hier eerst zie rondlopen en daarna op mijn bord heb liggen, maakt dat ik niet echt sta te springen om avond te eten. Na het ontbijt heb ik mijn kleren  gewassen en zijn we met Paschazia naar de Masai markt geweest. Hier worden spullen verkocht die ze zelf maken en ik keek mijn ogen uit. In elk winkeltje wordt je bijna naar binnen gesleurd en proberen ze al hun spullen aan je te verkopen. Aangezien wij niet weten wat gemiddelde prijzen zijn, spraken we met Paschazia codetaal af. Ze zei geitentaart (op een Tanzaniaanse, Engelse en Nederlandse manier) en dan wisten wij dat er te veel gevraagd werd voor een bepaald product. Na deze belevenis zijn we in een soort van tuk tuk (dit was één keer en nooit meer, wat was dit eng!) naar de Pizzahut gereden en hebben we Paschazia getrakteerd op pizza (haar lievelingseten). Ik had mijn bedenkingen bij de Pizzahut, want het doet mij herinneren als een fastfood restaurant zoals de McDonalds of KFC. Echter was de kwaliteit erg lekker en smaakte de pizza’s goed.

Pizzahut

Nadat we onze buik vol hadden, gingen we nog wat boodschappen doen in de supermarkt. Paschazia werd gebeld door haar moeder dat ze naar de kerk moest komen en dat wij werden opgehaald door onze grote vriend Nanjaro. We brachten Paschazia en Anna naar de kerk en vervolgden onze weg naar huis. Met wat tussenstops gehad te hebben, kwamen we anderhalf uur later thuis aan. Op de Masai markt hadden we armbandjes voor de kindjes hier in huis gehaald, dus die hadden we uitgedeeld. Ze waren helemaal ondersteboven ervan en wisten niet goed wat ze moesten reageren. In de avond hebben we lekker rustig aangedaan. De kip was niet geslacht doordat een deel van het gezin naar de kerk was, dus aten we pannenkoeken. Morgen staat er een overleg op school gepland, ben erg benieuwd hoe dat hier eraan toe gaat. Lala salama.

Foto’s

11 Reacties

  1. Chris:
    15 oktober 2019
    Het is voolgens mij een grote prachtige ervaring Amber, wat je daar meemaakt. Wij zijn zowel super trots als super jaloers op je. Je hebt ook het geluk om veel van het land te zien en dan nogwel met een prive gids. Deze weten tenminste de mooiste plekjes op te zoeken zoals dat helder blauwe water. Je doet het heel leuk met de kids en leert al een aardig woordje Swahilies.
    Veel plezier nog en blijf lekker doorschrijven, het leest heerlijk weg. Geniet er nog van en......LALA SALAMA
  2. Amber:
    18 oktober 2019
    Het is inderdaad een prachtige ervaring! Super lief! Het scheelt heel veel dat we met lokale mensen op pad gaan en de allermooiste plekjes van Tanzania te zien krijgen. Veel liefs!
  3. Manon:
    15 oktober 2019
    Wat fijn Amber, dat je nu eens echt weekend hebt gehad😊 Je hebt al veel meegemaakt! Nu gaat je laatste week vrijwilligerswerk al weer in. Wat gaat dat toch snel. Mooie foto’s hoor. Je hebt wel veel ervaring opgedaan, dat pakken ze jou niet meer af😘 Groetjes en geniet er nog van en zoals ze in Tilburg zeggen, Houdou 😜
  4. Amber:
    18 oktober 2019
    Ja het was echt super lekker, zo'n weekendje rustig aan! Ja nu mijn laatste weekend hier in het huis bij Charles, gaat zo wel snel de tijd. Tot snel!
  5. Oma:
    15 oktober 2019
    Wat een massel kont met die privé reis leiders dat maakt je nooit meer mee nog een heel fijne tijd daar
  6. Oma:
    15 oktober 2019
    Wat een bof kont zeg met die privé reisleiders dan zie je nog eens wat nog een heel fijd Amber geniet er van
  7. Amber:
    18 oktober 2019
    Zeker oma, zo zie je nog wat van de wereld!
  8. Angeliek Jongbloets:
    15 oktober 2019
    Je hebt weer mooie herinneringen gemaakt, afgelopen dagen. Je kunt niet alleen mooi schrijven, maar ook mooie foto’s maken. Maak er nog mooie dagen van tijdens je vrijwilligerswerk. Groetjes en tot snel 💋💋
  9. Amber:
    18 oktober 2019
    Wat super lief! dat ga ik zeker doen.
  10. Ton van den Dungen:
    17 oktober 2019
    Het zijn idd hele mooie verhalen Amber en indrukken die niemand meer van je afneemt. De tijd gaat snel genoeg dus probeer zeker nog even te genieten.
    Groetjes Truus en Ton
  11. Amber:
    18 oktober 2019
    Lief berichtje! Dankjewel Truus en Ton.